تصویرگاه صدو نود و نه

به بغض نترکیده غروب دریا...به روزهای خالی...به مادران حسرت...

به تنهایی عمیق من و غریب تو....

حالا...

امروز و امشب

آوایی از دور می آید

آوایی از دوردست ها

آوای لای لای مادرانی

پای زجه های فرزندانی در

گهواره

که در تقدیرشان 

عشق حرفیست از سکوت

و جهان روایتیست از

رنج خوب بودنشان

در تونل وحشت زمان

ب سوی 

افسانه ای از تولدی

دوباره

در جهانی دیگر

ب امید شکستن جاودانگی

سکوت...!