تصویرگاه پانصد و پنجاه و دو

زندگی با ماجراهای فراوانش
ظاهری دارد بسان بیشه ای بغرنج و درهم باف 
ماجراها گونه گون و رنگ وارنگ است
چیست اما ساده تر از این، که در باطن 
تاروپود هیچی و پوچی هماهنگ است.

من نه خوش بینم، نه بدبینم
من، شد و هست و شود بینم
عشق را عاشق شناسد، زندگی را من
من که عمری دیده ام پایین و بالایش 
که تفو بر صورتش، لعنت به معنایش...