تصویرگاه پانصد و پنجاه و چهار

تا می‌آیم بگویم دوستت دارم
دریا می‌آید
رَدِ پایِ سپیده‌دم را پاک می‌کند

حافظه‌ام یاری نمی‌کند
نمی‌دانم چرا
نمی‌دانم از کِی
اما خیلی وقت است
دیگر از تاریکی نمی‌ترسم