تصویرگاه ششصد و نوزده

حقيقت اين است که من
هرگز
در زندگی
سد راه کسی نبوده، نيستم، نخواهم بود
من می‌دانم
دير يا زود به ری‌را خواهم پيوست

چشم به راه من نباشيد
با اين حال
يقين دارم که بعد از مرگ
دوباره باز خواهم گشت
وصيت واژه‌های خود را
برای شما باز خواهم خواند

من اين راه را هزاران بار
با باد رفته و با باران باز آمده‌ام
مسيری که به منزل سپيده‌دم می‌رسد
و شسته‌تر از شبنم فروردين است

برای ملاقات با محرمانه‌ترين ترانه‌های من
نيازی به جست و جوی هيچ جانبی از اين جهان خسته نيست
کافی‌ست
فقط به خواب گل سرخ اشاره کنيد
به رد پای پرنده
به بلوغ باد
به بوی باران
حتما به رگه‌های روشنی از اردی‌بهشت خواهيد رسيد

تا ابد
تا ابد
هر شهابی که از سينه آسمان می‌گذرد
باردار شعری‌ست
که من يادم رفته است شکارش کنم.