تصویرگاه دویست و شش

حرف هایت عطر رازقی ست

در هنگام نوشیدن چای بعد از ظهر

حرف هایت پایان دل تنگی ست،دل آشوبه

دل نگرانی،پایان یاس

ابتدای آرامش است

حرف هایت لالایی مادرانه

دوران گهوارگی ست

حرف هایت طعم شیرین

شادیست

حرف هایت بوی باران

می دهد

حرف هایت دالانی از درخشش

در انتهای تاریکی ست

حرف هایت سردی گوارای

آتش جهنم جهان است

حرف هایت نشانه ای از

حضور خداست

حرف هایت...حرف هایت...

حرف هایت...

و من بی حرف هایت

چونان کرولالی می مانم

که تنها تصویرهای متحرک مرده ی

جهان را می بیند

گویی بی حرف هایت 

جهان از هر صدایی خالیست