تصویرگاه دویست و بیست و هشت

ولم كنيد
بروم سيگاري بگيرانم
بروم كنار خيابان از كسي ساعت قرار دريا را بپرسم!
بروم بگويم
سركار خانوم زيبا چرا تنها ترانه ميخوانيد؟!
من هم بلدم زندگي كنم...
به خدا من شاعرتر از بعضي بزرگان به باران نگاه كرده ام
...
هي
دوست داناي من!
فقط
بگو:
كي وقت رفتن فرا خواهد رسيد؟

 

من و هزار توهای ذهنم...