تصویرگاه چهارصد و هفتاد و چهار

بوي پيراهن تو
مثل بوي دريا ، نمناک است
مثل باد خنک تابستان
مثل تاريکي ، خواب انگيز است

گفتگو با تو
مثل گرماي بخاري و نفس هاي بلند آتش
مي برد چشم خيالم را
تا بيابان هاي دورترين خاطره ها
که در آن گنجشکان بر سنبل گندم ها
اهتزازي دارند
که در آن گل ها با اختر ها رازي دارند

نوشخند تو
مي برد گرگ نگاهم را
تا چراگاه چالاک ترين آهو ها
مي برد آرزوي دستم را
تا نهان مانده ترين گوشه اندام تو
اين پهنه ي پاک زيبا

مثل دريايي تو
اندوه انگيز و غرور آهنگ
مثل درياي بزرگ بوشهر
که پر از زورق آزاد پريشانگرد است
مثل زورق پر از مرد است
مثل ساحل که پر از آواز ست
مثل دشتستان
که بزرگ و بازست

تو ظريفي
مثل گلدوزي يک دختر عاشق
که دل انگيز ترين گلها را
روي روبالشي عاشق خود مي دوزد

با تو بودن خوبست
تو چراغي ، من شب
که به نور تو ، کتاب تن تو
و کتاب دل خود را ، که خطوط تن تست
خوش خوشک مي خواند

تو درختي ، من آب
من کنار تو ، آواز بهاران را
مي خندم و مي خوانم
مي گريم و مي خوانم

با تو بودن خوبست
تو قشنگي
مثل تو ، مثل خودت
مثل وقتي که سخن مي گويي
مثل هر وقت که برمي گردي از کوچه به خانه
مثل تصوير درختي در آب
روي کاشانه ، در چشمان منتظرم مي رويي

نوشته شده توسط میم.ر در شنبه ۹ تیر ۱۳۹۷ |